Met verbazing hoor ik op Radio 1 dat het lekken van de kersttoespraak strafbaar zou zijn.
Door een pagina te openen die nog niet openbaar was, heeft Roeleveld zich strafbaar gemaakt
Arnoud Engelfriet, internetjurist
Volgens de wet heeft hij een systeem gemanipuleerd
Brenno de Winter, internetjournalist
Ongelofelijk dat onze wetgevers blijkbaar zo weinig kaas hebben gegeten van het internet. Bij deze een bescheiden poging om uit te leggen waarom de huidige wetgeving op dit gebied volledig de plank mis slaat.
Het internet bestaat uit documenten met elk een eigen, uniek internetadres of URL. Dit adres begint met een domeinnaam, zoals in het geval van deze blog fokkezb.nl. Daarna volgt een zogenaamd pad naar een bestand. Dat kan een tekstpagina zoals deze blog zijn, maar ook een plaatje of video. Zo is de blog die je nu leest is te vinden op fokkezb.nl/post/38806771806/kersttoespraak.
Hoe wist je nu dat je deze blog op dit adres kon vinden? Hoogstwaarschijnlijk heb je hiervoor een hyperlink gevolgd. Dat zijn de op deze blog oranje, aanklikbare tekstjes. Zowel op het domein fokkezb.nl als op mijn Twitter account heb ik een hyperlink geplaatst naar het unieke adres van deze blog. Maar misschien heeft iemand je dit adres daarna ook wel doorgestuurd en vond je zo je weg naar deze pagina.
Maar wanneer is een internetpagina nu publiek? De heren Engelfriet en De Winter leggen vandaag op Radio en TV uit dat volgens de wet dit pas het geval is op het moment dat de auteur van de pagina zelf de link naar de pagina publiceert.
Dat vind ik werkelijk belachelijk.
Engelfriet vergeleek op Radio 1 het lekken van de kersttoespraak met het ontdekken dat er een raampje open staat in Paleis Soestdijk en zo naar binnen gaan. Een vergelijking die ernstig mank gaat.
Alles binnen het paleis is uiteraard geen publiek terrein. En of daar nu een raampje open staat of niet; ongenodigd en via een andere weg dan de voordeur binnenkomen moet inderdaad niet kunnen.
Maar hoewel ook een website een voorpagina of ingang kent (bij deze blog: fokkezb.nl), heb ik net uitgelegd dat élke webpagina of document een eigen adres heeft. Om de vergelijking van Engelfriet te gebruiken: de video is een bijgebouwtje van het paleis, met een eigen adres. En zoals Anne Jan Roeleveld ontdekte lijkt dat adres sterk op dat van het paleis, alleen simpelweg een paar huisnummertjes hoger. Anne Jan hoefde slechts de straat wat verder in te lopen.
En nee, Anne Jan is dat bijgebouw niet binnengedrongen, zoals de heren beweren. Niet alleen omdat er geen slot (wachtwoord) op de deur zat, maar des te meer omdat je een internetpagina beter met een etalage kunt vergelijken dan met een huis. Om deze blog te lezen hoef je het systeem (Tumblr) niet te manipuleren of binnen te dringen. Een webpagina is veel meer een etalage waar je alleen vóór hoeft te staan.
En wil je niet dat men ziet wat er in de etalage staat, dan is dat vrij simpel:
- Open je winkeltje in een onvindbaar steegje
Gebruik geen oplopend nummer in je adres, maar een onvoorspelbare code. - Houdt de luiken gesloten
Ook deze blog stond al een uur op het genoemde adres, maar had je het adres bezocht dan had je alleen een lege pagina gezien. Alleen voor mij als beheerder van deze weblog was de pagina toegankelijk. - Zet het niet in de etalage
Upload de video pas wanneer je hem wilt publiceren.
Een andere vergelijking die je zou kunnen maken is dat van een boek. Een boek waar de auteur op elk moment nieuwe bladzijden aan toe kan voegen. Bladzijden waar ik het boek gewoon willekeurig open kan slaan. Ze zijn publiek zodra ze erin staan en niet pas wanneer je mij erop wijst dat er na pagina 150 nu ook een pagina 151 is.
Update 25/22:00: Nav wisseling met @brenno leek het mij correcter om te stellen dat het lekken niet strafbaar zou MOETEN zijn ipv dat het dat nu niet IS.
Update 26/20:50: Anne Jan kwam zelf nog met misschien wel de beste metafoor. Je zou de video ook kunnen zien als een boek in een bibliotheek. Hij staat niet in de catalogus en netjes in de boekenkast, maar ligt ergens bovenop een kast. Is het verboden om op kasten te kijken en zo dit boek te vinden? Of had de bibliothecaris het boek in het magazijn moeten houden, als het niet zijn bedoeling was dat het boek gevonden zou worden?